NAZIM HİKMET 108 YAŞINDA
Bu şair çocuklar var ya.
Bu çocuklar...
İnsanın hayatına ilk gençliğinde girerler hep.
Aşk, keskin bir jilet gibi keserken yüreklerimizi,
coşkuların ve acıların sarhoşuyken,
sersem ve ağlamaklı günler bize hayat gibi görünürken,
kederle sever, neşeyle ölünürken,
Hangi çağdan olursa olsun atlayıp atlarına,
bütün bilgeliklerini sırtlayıp gelirler.
En yakın sırdaşımız olurlar.
Ve o yüzden, minnetimiz hiç bitmez onlara
Hiç bitmez.
Eksilmez.
İlk aşkla keşfederiz onları.
Aşk gider çoğunlukla.
Kalır şairler, ömür boyu çoğumuzda.
Çünkü aşkı da aşkın bir şey vardır şairde...
Bu şair çocuklar var ya bu çocuklar
Duman ve kan kokusunda boğulduğunda hayat,
boğulduğunda şehirlerimiz,
boğulduğunda yirmi yaşlarımız
mısralarını kuşanıp
cesur yürürler korkunun üzerine.
Geçilmez dağları, zincirleri ve parmaklıkları,
İnadına karanlığı,
tek bir sözcükle delip geçerler.
Her dilde, "Burada tanrı yok" diyebilen zalimler,
Tanrıyı ve şairleri saymayı unuturlar hep.
Unuturlar
hep.
Unuturlar...
Bu çocuklar var ya,
Bu şair çocuklar;
Ki ayrılıkla, acıyla, sürgünle karılmıştır hamurları.
Hürriyetten, bahtiyar bir hayatı kurmaya çalışanlara umut,
yaraya merhem,
halimize tercüman,
aşklarımızın yelkenine rüzgar olurlar...
Bu şair çocuklar var ya.
Bu çocuklar.
Çizerler
yer yüzünün üzerine kalın çizgilerle asırları,
Çin'den Maçin'e sek sek oynar koşarlar.
Biri, Nazım'dır. Mutlaka.
Daha yüz sekiz yaşında
Hayyam dersen bini biraz geçmiş,
Dörtyüzünde Karacaoğlan
Kimi on yedisinde bir deli çocuk
Kimi ellisinde kimi yüz ellisinde bir civan.
Bu çocuklar var ya.
Bu şair çocuklar.
Severler çok.
Sevilirler çokçasına.
Bütün bilgelikleri bundandır.
Bir de hasretten.
Ah! Bu çocuklar,
Sıkılınca canları,
fırlatıp çağları, gökyüzüne,
ipten bir merdiven atarlar
Kurarlar her bir gezegene bir salıncak
Yıldızlarla mavişirler.
Korkarım.
Korkarım.
Başlarının dönmeyeceğini bile bile korkarım.
Bu şair çocuklar işte..
Doğum Günün kutlu olsun Nazım Hikmet.
NOT. İzinsiz kullanmayınız
